*hayal defteri.*

bence hayaller de ayrılır.beynimizde ve kalbimizde olanlar.

ve her birimiz hayallerimizle yaşarız.anlık,günlük ve uzun vadeli.

(modern hayatta ise plan=hayal denklemi oluşmuştur hepimiz için.)

kimi zaman açıkça dile getirirken,kimi zaman çekiniriz.

ben hep çekinenlerden olmuşumdur.ne zaman anlatmaya kalksam hep1düşman edinmiştir hayallerim.çok uçuk kaçık da değillerdir oysaki..ama tekdüze yaşam gerçeğiyle başa çıkamamışlardır.bazen öylesine ağır gelmişlerdir ki onlardan kurtulmaya çalıştığım çok olmuştur.ama sıkı sıkıya bağlılardır bana,benimlerdir çünkü...

nasıl demiş mark twain : 'hayallerinizi kovmayın,çünkü onlar gittiler mi siz kalırsınız belki,fakat artık yaşamıyorsunuz demektir.' (gelin bir de babama anlatın....)

ne diyorduk..hah kovmak işte..asıl mesele bu.twain amcanın da dediği gibi çok zor.

hem bence yaşlanınca onlar beni zaten terk edip gidecekler,bir daha dönmemecesine...

bu yüzden oturup bi anlaşma ile _Bir HayaL Defteri._ yaptık.

hem bana daha fazla yük olmasınlar,hem de savrulup gitmesinler diye...

not:umarım sizler de babam gibi saçmaladığımı düşünmüyorsunuzdur.

Bi paket selpak lütfen..!

bugün seni hiç özlemedim.

zaten ben seni hiç özlemem ki.

hiç ağlamam böyle ara ara.

hiç düşüncelere dalmam.

esaret nasıl bir şey ben hiç bilmem.çnkü hiç esir olmadım ben.

böyle düşünüp düşünüp uzaklara dalmam.

gözyaşlarımın akmasına izin vermem.çnkü hiç ağlamam ben.zaten seni de hiç özlemedim.

kendime dahil olmayan bir hayatı yaşamam ben.seçimlerimi hep kendim yaparım.

hep cesur davranırım.

kendimi hep önemserim ben.başkalarını hiç umursamam.

zaten hayat çok güzel ki.ben o yüzden hiç ağlamam.

seni hiç merak etmem ben.ailemi hiç düşünmem.kendimi çok düşünürüm.çok bencilim çünkü ben.

keşke ben BÖYLE olabilseydim...etrafa saçtığım gülücüklerin altındaki hüznü kendime de belli etmeseydim..