Tanımadığın bir insanın sözü acıtır mı canını ölesiye?
Anlamsız gelir mi saniyeler,saatler,gün ışığı,insanlar..
Ya da tersine ihtiyaç mı duyarsın bir şeylere.?
Kendini anlatmaya çabalarsın bazen,çoğu zaman vazgeçersin.
Çünkü onların görmek istediği kadarsındır.
Ön yargı hep vardır,varolacaktır.
Çünkü savurmak kolaydır yargıları..
Kimse bilmez ne kadar bencil tanıdığını,ne kadar yalancı,ne kadar fesat..
Hep aldatıldğını kimse bilmez sevgili,dost,arkadaş.
Ne kadar üzüldüğünü,zorlandığını hayatta.
Hep yaklaşacakken uzaklaştığını,
Boş yere savaştığını,çabaladığını çoğu zaman,
Ama inandığını güvendiğini umarsızca kimse bilmez.
Bu yüzden yaşattığın mutsuzluğunu sırtından atmaya çalıştığını.
Şimdi mutlu olmak için çabalarsın ya çok görürler.
Hep onların yargıları,cümleleri ışığı altında yürü ve mutsuz ol isterler.
Uzaktan ne kadar pürüzsüz görünür oysa ki Ay.Yaklaştıkça farkına varırsınız yüzeyinin..
Hiçbir şey göründüğü gibi değildir aslında; ne iyi ne kötü.
Her şey içinizde yaşattığınız kadardır.
İyi niyetimi her türlü suistimal eden insanlara teşekkür ederim.
Ben hala öyle olmaya devam edeceğim bence biraz olsun siz de deneyin.
şimdi böyle bir söğüt ağacı bulup gölgesinde oturmaya gidiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder